در این زمینه دکتر منصوره سلیمانی در گفت‌و‌گو با روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران به تشریح طرح تحقیقاتی با عنوان (بررسی اثر ورزش بر روی بیان گیرنده‌های کانابینوئیدی در هیپوکمپ موش‌های تحت القا تشنج با پنتیلن تترازول) پرداخت که این گفت‌وگو از جنس سلامت پیش روی شماست.

- با تشکر از جنابعالی با معرفی خود، سوابق علمی، پژوهشی، اجرایی و عملی و فعالیت‌های مرتبط با این پژوهش را بیان فرمایید

من دکتر منصوره سلیمانی استاد تمام گروه آناتومی دانشکده پزشکی هستم و حدود 20 سال است که مشغول به تدریس و تحقیق در این دانشکده هستم. عمده تحقیقات من بر روی کاربرد سلول‌های بنیادی در انواع بیماری‌های نورودژنراتیو است. البته اخیرا چند کار مشترک با اعضای هیئت علمی مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی داشته ام که عمده آنها بر روی بررسی اثرات ورزش به عنوان یک درمان مکمل در بیماری‌های عصبی متمرکز بوده است.

_ دلیل اصلی شما برای انتخاب این طرح تحقیقاتی و پژوهشی چه بوده و چه کسانی در این تحقیق یاری دهنده شما بوده اند؟

سلیمانی: به نظر می‌رسد انتخاب این تحقیق به دلیل تاثیرگذاری آن در روند درمان بیماری‌های عصبی از جمله صرع بوده است. در این طرح همکارانی از جمله دکتر فریبا کریم زاده، دانشیار و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، هما رسولی، استاد تمام و عضو هیئت علمی گروه آناتومی دانشکده پزشکی و عسل سلیمی دانشجوی کارشناسی ارشد گروه آناتومی دانشکده پزشکی همکاری کردند.

_ پژوهش‌تان را معرفی کرده و با معرفی ویژگی‌ و نوآوری‌ها درخصوص موضوعات و محورهای آن را شرح دهید.

سلیمانی: در این طرح تاثیر ورزش بر روی گیرنده‌های کانابینوئیدی در مغز موش‌های تشنجی بررسی شده است. نتایج این طرح حاکی از افزایش گیرنده‌های کانابینوئیدی در این موش‌ها بوده است.

_ آیا این پژوهش به مرحله اجرا و یا بهره برداری درآمده است؟

سلیمانی: کانابینوئیدها چندین دسته ساختاری از ترکیبات هستند که به طور عمده در گیاه شاهدانه و بیشتر ارگانیسم‌های جانوری یافت می‌شوند. از بین همه کانابینوئیدها، تنها این دو شناخته شده هستند: تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول؛ اگرچه تتراهیدروکانابینول دارای اثرات شفابخش است، اما روانگردان است، در عین حال روانگردان است و دوز بالاتر می‌تواند باعث اضطراب و پارانویا شود. کانابیدیول یک کانابینوئید روانگردان نیست، اما آرامش بخش است و به درمان انواع التهاب‌ها و بیماری‌های عصبی کمک می‌کند. گیرنده‌های کانابینوئیدی در جانوران رایج هستند و در پستانداران، پرندگان، ماهی‌ها و خزندگان یافت می‌شوند. امروزه دو نوع گیرنده کانابینوئیدی به نام‌های CB1 و CB2 وجود دارد. همچنین شواهدی مبنی بر وجود انواع بیشتری از گیرنده‌ها وجود دارد.

_ این طرح پژوهشی چه گره ای از مشکلات مردم باز خواهد کرد؟

سلیمانی: مطالعه انجام شده از سوی تیم ما می‌تواند نتایج جدیدی را به جامعه مبنی بر اثرگذاری ورزش در بیماران مبتلا به صرع از طریق سیستم کانابینوئیدی درون تنی ارائه دهد. این پژوهش انجام شده و نتایج آن در پایگاه داده‌های نتایج پژوهش وزارت بهداشت منتشر شده است. این طرح می‌تواند با ترغیب مردم بالاخص بیماران مبتلا به صرع به تغییر الگوی زندگی و انجام مرتب تمرینات ورزشی به بهبود آنها کمک شایانی کند.

_ انتظار شما از مسئولین و متولیان امور پژوهشی در زمینه حمایت و یا توسعه فعالیت‌های مشابه چیست و چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید؟

سلیمانی: از مسئولین انتظار می‌رود تا با برگزاری همایش‌ها به منظور ارائه نتایج اینگونه مطالعات به پزشکان و متخصصان در بهبود راهکارهای درمانی موثر واقع شوند. همچنین با برقراری ارتباط با سایر ارگان‌ها از جمله صدا و سیما و شهرداری در تولید محتوای آموزشی برای تغییر الگوی زندگی مردم و همچنین فراهم کردن زیرساخت‌های لازم مساعدت کنند.

_ اگر توضیح دیگری درخصوص برنامه‌های‌ جاری، آینده و اهداف‌تان دارید در خاتمه این گفت‌وگو بفرمایید.

سلیمانی: تیم تحقیقاتی ما همچنان قصد دارد تا با انجام پژوهش‌های همسو، تاثیرات ورزش و مکانیسم‌ها آن در سایر بیماری‌های عصبی را به تصویر بکشد.